Oficiando bodas

Una de las funciones de un concejal es oficiar bodas civiles. A mí me ha tocado este fin de semana y me he estrenado con, nada menos que, 7 uniones. Confieso los nervios en la primera de ellas, pues me parece una enorme responsabilidad, pero en seguida se me pasaron al comprobar la emoción y lo más nerviosos que estaban los novios. Había que poner serenidad. Confieso también, ya puestos, que me gustan mucho las bodas, me gusta ver a la gente feliz y disfruto compartiendo buenos momentos.

El salón de plenos del Concello de A Coruña es desde luego un perfecto escenario para confirmar un sentimiento tan maravilloso como el amor. Así me pareció muy oportuno, antes de la lectura de los artículos correspondientes del Código Civil, de la petición de consentimiento y de la declaración de la unión, recitarles a todas las parejas un hermoso poema de Xulio L. Valcárcel que aquí os transcribo:

Se envellecemos xuntos

Se subo ata o teu berce

e me remonto polos anos

son neno contigo en mañás azuis

de balanzos e campás, 

préndome ao voo da túa saia

e esperto ao amor

nun mencer cheo de alas.

Mais, se envellecemos xuntos, 

se percorremos o vieiro da vida

paso a paso, 

mirarei nos teus ollos

o esvarar do tempo

inorde como un barco.

Se envellecemos xuntos

e desfago a madeixa dos meus días 

ao teu lado, 

fareime confidente

do teu camiño sen pegadas, 

do teu canto e do teu ánimo.

Compartirei o sal, o leito

e o abrazo, 

saberei escuramente que o noso paso

polo mundo non é en balde.

Confundidos nun único latexo

acompasado,

seremos dous regatos marchando

nunha mesma auga, 

dous lumes consumíndose

nunha soa chama, 

dúas vagas acalando o seu fragor

na area final

última praia.

Entre as idas e voltas do azar

ou do destino, 

ti serás a certeza.

Se envellecemos xuntos, 

se te acompaño neste tránsito, 

deixarei bolboretas lenes

nas túas pálpebras cansas, 

escoitarei repenicar a chuvia

nas xanelas da nenez, 

sentirei a túa voz

esmorecer en calma.

Bastarame para entendelo todo

a limpa mirada da túa luz sen ansia.

Una respuesta a «Oficiando bodas»

  1. Asistí a la boda de mi prima en ese escenario y es tan espectacular como una catedral. Enhorabuena por tu nueva función Mónica. Seguro que no te habías imaginado casando parejas de novios.

    Me gusta

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

A %d blogueros les gusta esto: