
Una de las funciones de un concejal es oficiar bodas civiles. A mí me ha tocado este fin de semana y me he estrenado con, nada menos que, 7 uniones. Confieso los nervios en la primera de ellas, pues me parece una enorme responsabilidad, pero en seguida se me pasaron al comprobar la emoción y lo más nerviosos que estaban los novios. Había que poner serenidad. Confieso también, ya puestos, que me gustan mucho las bodas, me gusta ver a la gente feliz y disfruto compartiendo buenos momentos.
El salón de plenos del Concello de A Coruña es desde luego un perfecto escenario para confirmar un sentimiento tan maravilloso como el amor. Así me pareció muy oportuno, antes de la lectura de los artículos correspondientes del Código Civil, de la petición de consentimiento y de la declaración de la unión, recitarles a todas las parejas un hermoso poema de Xulio L. Valcárcel que aquí os transcribo:
Se envellecemos xuntos
Se subo ata o teu berce
e me remonto polos anos
son neno contigo en mañás azuis
de balanzos e campás,
préndome ao voo da túa saia
e esperto ao amor
nun mencer cheo de alas.
Mais, se envellecemos xuntos,
se percorremos o vieiro da vida
paso a paso,
mirarei nos teus ollos
o esvarar do tempo
inorde como un barco.
Se envellecemos xuntos
e desfago a madeixa dos meus días
ao teu lado,
fareime confidente
do teu camiño sen pegadas,
do teu canto e do teu ánimo.
Compartirei o sal, o leito
e o abrazo,
saberei escuramente que o noso paso
polo mundo non é en balde.
Confundidos nun único latexo
acompasado,
seremos dous regatos marchando
nunha mesma auga,
dous lumes consumíndose
nunha soa chama,
dúas vagas acalando o seu fragor
na area final
última praia.
Entre as idas e voltas do azar
ou do destino,
ti serás a certeza.
Se envellecemos xuntos,
se te acompaño neste tránsito,
deixarei bolboretas lenes
nas túas pálpebras cansas,
escoitarei repenicar a chuvia
nas xanelas da nenez,
sentirei a túa voz
esmorecer en calma.
Bastarame para entendelo todo
a limpa mirada da túa luz sen ansia.
Asistí a la boda de mi prima en ese escenario y es tan espectacular como una catedral. Enhorabuena por tu nueva función Mónica. Seguro que no te habías imaginado casando parejas de novios.
Me gustaMe gusta