El BNG presentó una moción para demandar que se empiece ya con la planificación de la vuelta a las aulas en septiembre, moción que fue aprobada con los siguientes acuerdos:
1. Demandar da Consellaría de Educación que inicie a planificación do vindeiro curso académico con todas as garantías sanitarias analizando os diferentes escenarios e en diálogo coa comunidade educativa e a representación das traballadoras e dos traballadores incrementando a contratación de profesorado, adaptando os espazos existentes ou habilitar outros novos, diminuindo as ratios nas aulas para cumprir as distancias de seguridade, reordenando os servizos de comedor ou transporte escolar e afrontando a posibilidade de combinar o ensino presencial e a distancia.
2. Demandar da Xunta de Galiza que realice un estudo sobre o acceso ás ferramentas informáticas do estudantado co fin de atallar dunha maneira realista a fenda dixital que existe na nosa sociedade.
Y aquí os dejo mi intervención en el debate de esta moción:
O ensino é o último do último aquí e en toda España, e por desgracia hai moita utilización política con este asunto…Claro que houbo improvisación, incertezas e segue habendo e haberá, pero aquí e en todos os niveis.
Sí hai que centrarse en planificar setembro, porque agora botar culpas non serve de moito…É lóxico e comprensibe que non se podía deixar tirados aos alunos de segundo de bacharelato teñen que ir a a EBAU e hai que estar aí…hai que pensar máis nos alumnos, sempre pensar nos alumnos. Os protocolos nas medidas de seguridade é cuestión de vontade.
En educación as improvisacións e non pensar as cousas non é dagora…levamos toda a vida cuns curriculos sobredimensionados, por exemplo…botarlle agora todas as culpas a Feijoo non é xusto, porque se levan facendo as cousas mal dende hai moito tempo en todo o país…que haxa improvisación agora entra dentro do normal, e non todos os colexios e institutos son iguais, tamén están as persoas, son moitos pais de coles desta cidade que agradecen a labor dos profes durante esta pandemia, porque están en contacto permanente cos rapaces, chamanos continuamente e se preocupan, e iso é o importante…por primeria vez a saude é realemente importante…hai moitas cousas por arranxar que non creo que sexa o mais adecuado usar as incertezas que tamén as hai no ambito do ensino como arma política…non podemos esixir agora a perfección, neste momento de emerxencia, cando nunca se fai.
Cantas veces se queixaron os profesores do mal que vai internet nos seus centros? Démonos conta agora que se fixo imprescindible? ou a falta de ordenadores, pode que so haxa un na casa, pero moviles teñenos case todos os rapaces, e se non teñen se lles da os deberes en papel como se fixo, é todo vontade, é todo pensar nos alumnos…e quen pensa neles?
Cando hai que cinguirse a un programa hai queixas, cando hai liberdade para facer cousas online hai queixas, en definitiva, hai moito por facer, moitas inercias que cambiar…nestes meses de incerteza para todo o mundo e para todos os sectores, onde hai unha boa dirección e profesores implicados as familias están contentas…pero hai moita xente que está para o que está, que é ter a razón.
Claro que hai que pensar en setembro, habería que habilitar espazos exteriores, hai que pensar na conciliación, e habería que pensar en que esta pode ser unha boa oportunidade para mellorar a calidade do ensino..encaixar aos alumonos en pequenos grupos peritindo a conciliación e a seguridade é todo un desafío que hai que plantexarse desde xa é pensando en que o virtual non pode susituir nunca a interacción persoal entre mestre e alumno.
Nestes momento de incerteza, deberíamos pensar tamén a medio e longo prazo, cara onde queremos ir na EDUCACIÓN como sociedade, que cousas poderían facerse doutra maneira? QUE COUSAS HAI QUE CAMBIAR PARA MELLORAR DE AQUÍ A SETEMBRO? Que cousas aprendemos e cales son significativas e transformadoras? Xa hai porpostas moi interesantes coma a la Asociación Nacional de Educación en la Naturaleza (EDNA) ha diseñado un protocolo y una propuesta de adecuación de los centros educativos convencionales para adaptarse a la nueva realidad post-covid sin que las familias tengan que renunciar a sus trabajos. La propuesta combina formación en el aula, herramientas digitales y clases en el exterior, convirtiendo el entorno o la ciudad en aliado educativo. Fagamos caso aos expertos.
Mónica Martínez 